W 1998 r. zdecydowałem się rozpocząć działalność samorządową w Radzie Osiedla. Wraz z grupą społeczników osiedlowych chcieliśmy mieć wpływ na zmianę warunków życia mieszkańców naszego zapomnianego osiedla (Krzekowo-Bezrzecze).

Problemów było mnóstwo – brak kanalizacji, fatalny stan dróg i chodników osiedlowych, infrastruktury energetycznej (nieprzystosowanej do przyjmowania rosnących jak grzyby po deszczu odbiorców), brak miejsc rekreacyjnych itp. Osiedle zapomniane – byliśmy zaściankiem tego miasta w pełnym tego słowa znaczeniu.

Jako społecznicy byliśmy pełni zapału, poświęcaliśmy swój czas na załatwianie spraw istotnych dla naszego osiedla. Przy współudziale mieszkańców udało się załatwić wiele spraw – nie gasną już codziennie światła w naszych domach, mamy kanalizację, zmodernizowaną linię energetyczną, nowe ulice, park osiedlowy, centrum sportowo-rekreacyjne (w ciągłej budowie) i mamy kataklizm komunikacyjny.

Kiedy w 1998 r. opracowałem mapę grozy komunikacyjnej naszego osiedla usłyszałem od wielkich naszego miasta, iż tragizuję, wyolbrzymiam problem. Mapa ta wręczana była kolejnym włodarzom naszego miasta (zrobiono niewiele). Dzisiaj patrząc po wielu latach na tę mapę możecie Państwo stwierdzić, że nie wyolbrzymiałem skali zagrożenia – przewidywałem to, co dzisiaj stało się na ulicach Krzekowa i Bezrzecza i to, co niestety nas jeszcze czeka.

Zadaję sobie pytanie i co dalej? Jak długo mamy czekać na budowę ul. Nowoszerokiej, na rozwiązanie problemów komunikacyjnych – zapewnienie bezpieczeństwa naszych mieszkańców.

Dzięki nieudolności władzy i strategów (o ile tacy są, w co bardzo wątpię) wilkiem patrzą na siebie mieszkańcy Szczecina i Dobrej. Staram się zrozumieć jednych i drugich, podzielam ich żal, ale cóż sprawdziło się polskie przysłowie „Kowal (Władza) zawinił, a Cygana (mieszkańcy) powiesili”.

Wojciech Braciszewski