Krzekowo – dzielnica Szczecina, położona na północnym-zachodzie miasta. Jej granice wyznaczają następujące ulice: Modra (od północy), Szeroka i Bracka (od wschodu) oraz Łukasińskiego (od południa), natomiast od strony zachodniej - granice administracyjne miasta.

Nazwa Krzekowo jest formą dzierżawczą od nazwy krek. Polskie krzekać czy krzekotać oznacza krzyczeć, kwakać - ogólnie wydawać wysokie tony. Natomiast w języku niemieckim kreckow stanowiło zgermanizowaną formę od słowiańskiej nazwy krzek, czyli żabi skrzek. Można więc przypuszczać, że nazwa Krzekowo wzięłą się od żabiego skrzeku, który roznosił się w czerwcowe ciepłe noce na naszym osiedlu (żab na podmokłych terenach było co nie miara).

Podobnie jak większość osiedli Szczecina, Krzekowo powstało z osady wiejskiej. Na przełomie IX i VIII wieku p.n.e. pojawiły się na ziemiach polskich pierwsze grody obronne. Około X w. p.n.e. powstały osady w okolicach m.in. Wołczkowa, Bezrzecza i Krzekowa. Kolejne wzmianki mówią o powstaniu niewielkiego osiedla usytuowanego w górnym biegu rzeczki na Krzekowie w drugiej połowie VI wieku. Na podstawie danych innych osad słowiańskich, można przypuszczać, że występowały niewielkie, nadziemne chaty, zamieszkałe zazwyczaj przez 4-6 osób – chaty te tworzyły jedną wspólnotę rodową. Do końca X wieku osiedle przesunęło się bardziej na północ, gdzie później się dalej rozwijało.

Wieś Krzekowo powstała prawdopodobnie w pierwszej połowie XIII wieku. W dokumencie z 1246 roku, książę Barnim I w porozumieniu z biskupem kamieńskim Konradem III, zmienił prawo własności w stosunku do okolicznych wsi Szczecina, w tym do Crecow (Krzekowo). Ponieważ dokument ten zawiera pierwsze wzmianki o wsi Krzekowo, zatem przyjmuje się, że organizm społeczności wiejskiej uformował się w roku 1246, mimo, iż osada istniała wcześniej.

Wieś Krzekowo stała się własnością Szczecina w 1277 r., kiedy to miasto wykupiło ją od księcia Barnima I za pomoc udzieloną książętom podczas wojen książąt pomorskich z Marchią Brandenburską. W tym też roku wieś obejmowała 60 włók ziemi wraz z polami, łąkami, lasami, wodami i młynami. Nabyta przez miasto własność do wsi została potwierdzona przez Warcisława IV w 1309 r. oraz przez Bogusława X w 1489 r. W XV wieku Krzekowo nadal było własnością miasta Szczecina, które w tym czasie posiadało także inne podmiejskie wsie, jak np. Osowo, Pomorzany czy Niemierzyn.

Prawa gminy wiejskiej Krzekowo otrzymało w XIX wieku. Już w 1910 roku władze Szczecina zabiegały o przyłączenie do obszaru miasta m.in. Krzekowa, Niebuszewa, Pogodna, Gumieniec, Pomorzan i Żelechowy. Dzięki staraniom Ackermana, rok później, Krzekowo wraz z innymi willowymi dzielnicami, zostało włączone w granice administracyjne miasta. Ponowne przejęcie Krzekowa przez Szczecin nastąpiło po wojnie – 28 września 1945 roku. W sprawozdaniu komisarza dzielnicy Warszewo-Osowo z dn. 7 listopada 1945 r. czytamy:

„Pierwsze objęte gminy podmiejskie miasta Szczecina, przez administrację polską:

Osowo (Wusow) w dniu 8 września br.
Warszewo (Warsow) w dniu 12 września br.
Krzekowo (Krekow) w dniu 28 września br.
Głębokie (Glambek) w dniu 4 października br.
Pilichowo (Polchow) w dniu 23 października br.

Są to gminy o charakterze wybitnie rolno-leśnym, prócz Głębokiego miejscowości letniskowej. Dla usprawnienia administracji, opieki, kontroli i nadzoru nad całością wyżej wymienionych gmin stworzono także Komisariaty Zarządu Miejskiego, na czele których stoi Komisarz Dzielnicowy (...) ”

W drugiej połowie XIX wieku Krzekowo liczyło 579 mieszkańców, zaś pod koniec 1945 r. mieszkało tu 5 Polaków i 420 Niemców. Obecnie osiedle Krzekowo wraz z Bezrzeczem liczy ponad 3300 mieszkańców.

Po 1900 roku na terenie należącym do Krzekowa powstało także lotnisko, które było przyległe do koszar wojskowych – było to pierwsze lotnisko w Szczecinie. Do czasu wybuchu I Wojny Światowej na lądowisku odbywały się jedynie pokazy różnych samolotów. W czasie wojny teren ten wraz z zabudowaniami został przeznaczony na cele wojskowe. Po zakończeniu wojny, w 1920 r. otwarto pierwszą, regularną linię lotniczą do Berlina. W 1921 r. utworzono kolejne połączenia – tym razem do Gdańska, Rygi, Kłajpedy i Królewca. Dwa lata później założono klub sportów lotniczych, a w 1925 r. szkołę lotniczą Deutsche Verkehrsflieger Schule. Lotnisko w Krzekowie zostało zamknięte w roku 1927.

« wróć